مرکز مطالعات شهید مطهری طرح مطالعاتی شهید مطهری-Shahid Motahari Studies
از جمله دعایى است که در مفاتیح هم نقل شده به نام «مناجات شعبانیه» و در روایتى که آن را نقل کرده، عبارت این است که امیرالمؤمنین و امامانِ از اولاد او این دعا را مىخواندهاند. دعایى است در سطح ائمه، یعنى خیلى سطحِ بالاست. انسان وقتى این دعا را مىخواند، مىفهمد که اصلًا روح نیایش در اسلام یعنى چه. در آنجا جز عرفان و محبت و عشق به خدا، جز انقطاع از غیر خدا (نمىدانم چه تعبیر بکنم) و خلاصه جز سراسر معنویت، چیز دیگرى نیست، و حتى تعبیراتى است که براى ما تصورش هم خیلى مشکل است:
الهى! هَبْ لى کَمالَ الْانْقِطاعِ الَیْکَ وَ انِرْ ابْصارَ قُلوبِنا بِضِیاءِ نَظَرِها الَیْکَ حَتّى تَحْرِقَ ابْصارُ الْقُلوبِ حُجُبَ النّورِ فَتَصِلَ الى مَعْدِنِ الْعَظَمَهِ وَ تَصیرَ ارْواحُنا مُعَلَّقَهً بِعِزِّ قُدْسِکَ … الهى وَ الْحِقْنى بِنورِ عِزِّکَ الْابْهَجِ فَاکونَ لَکَ عارِفاً وَ عَنْ سِواکَ مُنْحَرِفاً..
تصور این معانى هم براى ما دشوار است.
مجموعهآثاراستادشهیدمطهرى، ج۲۲، ص: ۷۳۴
